قطب منار

قطب منار بلندترین منار آجری دنیا و زیباترین مناری است که تا به حال دیده ام.

 این منار بزرگ در سال  ۱۱۹۳ میلادی به دستور قطب الدین آیبک شاه تورانی  نژاد  هندوستان به تقلید از "مناره ی جم " افغانستان, در دهلی برپا شد.

نکته: اینکه میگوییم  تورانی نژاد برای این است که قطب الدین در ترکستان متولد شد که در دوره ی باستان به آن توران می گفتند و با ترکهای ترکیه تفاوت دارند. غالبا این اشتباه پیش میاید که به دلیل شباهت ترکستان و ترکیه مردم تصور میکنند که این سلسله متعلق به ترکهای ترکیه است در حالیکه این تصور صحیح نیست و میان ترکیه با ترکستان تفاوت از زمین تا آسمان است ! نژاد تورانی شامل  ازبک,  قزاق, خزر , قرقیز , اویغور , تاتاری و تاجیک است ; که در آن زمان هنوز جزو خاک ایران بود.

 متاسفانه هر کتاب تاریخ را هم که میگشاییم نویسنده به دلیل کمبود اطلاعات این سلسله ی تورانی را یک سلسله ی ترکیه ای معرفی کرده است . با رجوع به کتب تاریخی بزرگ مانند  تاریخ فیروز شاهی (که اتفاقا به زبان فارسی و به دستور فیروز شاه نوشته شده است) مشخص میشود که این شاهان خود را بخشی از تمدن باستانی ایران و توران دانسته و در دوره حکومت ایشان زبان فارسی زبان درباری و اداری بوده که هیچ بلکه عید نوروز را عید رسمی هندوستان کردخ بودند و خود را  از نوادگان افراسیاب می دانستند.

قطب الدین که بود ؟

قطب الدین برده ای مسلمان بود از قبیله ی "آیبک"  که در کودکی توسط یک قاضی ایرانی خریداری شده و به نیشابور آورده شد. از آنجا که برده در اسلام دارای حقوق مساوی با ارباب خویش است  آن قاضی قطب الدین را  همراه پسران خود به مدرسه فرستاد و او در شمشیرزنی و علوم دینی  استاد شد.پس از آکه قاضی فوت کرد قطب الدین توسط محمد غوری که پادشاه بود خریداری شد. محمد غوری سلسله ی ایرانی-اسلامی گورکانی (غورکانی) را در هند بنا نهاد و پس از فوت او غلامش که همین قطب الدین باشد حکومت را در دست گرفت و سلسله ای را ایجاد کرد.( تاریخ نویسان غربی به این سلسله نام "برده" داده اند).

به دستور او معابد بت پرستی شهر دهلی خراب شده و به جای آنها مسجد بسیار عظیمی به نام" مسجد  قوت الاسلام "ساخته شد و قطب منار نیز  مناره ی  همین مسجد است و ارتفاع آن ۷۲ و نیم متر می باشد.

ستون فلزی ناشناخته

آنچه این مسجد را جذابتر میکند وجود یک ستون مرموز از فلزی نا شناخته است. این ستون فلزی از آلیاژ ناشناخته ای ساخته شده که هرگز زنگ نمی زند و رنگ عوض نمیکند و فرسوده نیز نمیشود. بر اساس اسناد تاریخی این ستون در زمان سلطنت پادشاهان آریایی گوپتا (که با ساسانیان ارتباطات بسیار دوستانه ای داشتند) پیدا شد و خود آنها هم از ماهیت این ستون خبر نداشتند از اینرو آن را به احترام خدای آریایی  ویشنو در مقابل معبد او قرار دادند و بعد که مسلمانان در جای معبد مسجدی بنا کردند این ستون همچنان باقی است . نویسندگانی مانند اریک فون دانیکن این ستون را ساخته ی دست بشر نمی دانند.

وزن ستون فلزی بیشتر از شش هزار کیلو است